Op 15 Januari 1980, 40 jaar geleden dus, werd onze club opgericht. Hieronder de toespraak van de voorzitter, zelf al 35 jaar lid, waarin hij de gebeurtenissen de revue laat passeren:
Vlaardingen, 13 januari 2020
15 januari 1980 werd onze vliegvisvereniging opgericht. We bestaan vandaag dus
op twee dagen na 40 jaar.
Een hele prestatie voor een vereniging gerund door vrijwilligers. Anne en ik zijn, grofweg, 35 jaar geleden lid geworden van de vereniging. Toenmalige actieve leden waren o.a. Edward van de Heul (vliegviszaakje in Vlaardingen), Ben Bot, Jan Immerzeel, Rob Bul, Arnold Woerts en John Piekaar.
In de hoogtijdagen van de vliegvisserij met activiteiten als de eerste flyfair in 1985 in Kampen bij vakantiecentrum IJsselstein, de IJsselvisserij zelf en de Haringvliet visserij op voorn had de vereniging ca 50 leden. In die dagen kon je met gemak 30 maatse voorns en brasems vangen op genoemde wateren. En niet te vergeten, het zelfs internationaal bekende, Oostvoornsemeer waar elk jaar ruim 1 ton regenbogen werden uitgezet door de federatie de Randstad. Vangsten van zeer grote forellen tot 80 cm waren in die dagen meer regelmaat dan uitzondering. Het meer trok zeer veel vissende bezoekers. Maar ook in de polder en in de Holy-wijk waren er mooie vangsten te noteren. Er waren singels bij waar ruisvoorns tot 40 cm te vangen waren op de Palmer, Bloody Butcher of Sawer nimf. Vergeten droge vliegen tegenwoordig trouwens die Palmers en Bloody Butchers.
De club was toen gehuisvest bij de korfbal vereniging in Vlaardingen. Later konden we terecht bij het college Vos in Vlaardingen. Wegens omstandigheden moesten we daar weg en gelukkig zitten we nu bij de huidige locatie van de honkbal vereniging. Via deze vereniging en de vliegvissport in het bijzonder zijn er veel vriendschappen ontstaan en visreizen ondernomen naar het binnen- en buitenland. In de begindagen was een reis naar bijvoorbeeld de Kyll, de Ahr of de Lenne een hele beleving zonder mobieltje en vaak afgelegd in een krakkemikkig voertuig. Geen tom-tom nog, maar een route die gewoon was ingetekend op een kaart. Nachten lag je wakker voor dit grote avontuur. Geen internet om het te regelen of informatie op te doen. Wel bellen met een vaste telefoon met soms een heel lang snoer eraan. Waterstanden werden nadrukkelijk via de telefoon of teletekst bijgehouden en het was altijd weer een verassing of alles goed gecommuniceerd was en er kamers beschikbaar waren. Maar…, als je dan aankwam en een eerste biertje en vergunning in de hand had was dat een start van een onvergetelijk avontuur met veel lol, heel veel lol. Om maar niet te spreken over die onvermijdelijk laatste middag met een gemakkelijke hap in bijvoorbeeld Gerolstein wat dan op zich zelf wel weer een dankbare afsluiting vormde. Op naar huis, op naar de routine en op naar de drukte van het werk.
Er zijn tot nu toe heel wat van die avonturen geweest. Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Oostenrijk en ook verderop zoals Canada, Bonaire, Mexico, de Bahama’s en Florida. Allemaal in het teken van de vliegvisserij maar gewoon ook lekker met maten op stap om een mooi avontuur te creëren.
We hadden in die eerste dagen al een verenigingsblad wat gewoon op een A4-tje getypt werd, waar tekeningen door leden waren ingetekend en vermenigvuldigd op een ordinaire stencilmachine. Rob Bul, Anne Dikkerboom en John Piekaar vooral leverden met mooie verhalen en technische details de content van die boekjes die via de brievenbus naar je toe kwamen. Helaas kan ik ze door diverse verhuizingen niet meer vinden.
Op onze vereniging zijn ook altijd zeer innovatieve binders te vinden geweest die< diverse vindingen hebben gedaan. Om maar eens te noemen: wolkopstreamers, de papierklem methode, een snelle methode om zalmeitjes te maken en ze niet te laten zinken, de Noordikke Fintvlieg, vissen met zinklijnen op het Oostvoornse meer, een plaspluim voor de forel, vissen op fint met de bellyboat en vele andere. Maar ook zijn er heel goede vissers die altijd het onderste uit de kan weten halen om hun vangsten te maximaliseren. Maar die ook zeker niet te beroerd zijn om uit te leggen hoe ze dat dan weer flikken.
Toenmalige hofleveranciers van hengelsportmateriaal waren Wout van Leeuwen op de Oosthavenkade en Martin hengelsport in Overschie. Als je in die snoepwinkels terecht kwam werd je overvallen door het mooie moderne materiaal, de verhalen en het enthousiasme van de winkeliers. Ook de gezellige samenscholingen in die winkels waren een uniek gebeuren. Daar leerde je zaken die je direct in de praktijk kon gebruiken. Vreemd genoeg is er nu nog maar 1 winkel in onze waterrijke omgeving.
Maar niet alleen in het buitenland kun je mooi vissen. Ondanks de wat
teruglopende visstand in polders en meren is er een nieuwe visserij ontstaan op zeebaars en zeeforel, stekken die op een half uurtje rijden voor velen binnen handbereik liggen. Een fantastische visserij in een uitdagende omgeving heeft zo een nieuwe impuls gegeven aan onze sport.
Ik hoop dan ook dat onze vereniging nog lang mag bestaan en voor een ieder een welkome en inspirerende plek mag zijn. Ook hoop ik dat er nog vele duurzame vriendschappen mogen volgen met plannen voor mooie visdagen en vistrips.
Op naar de volgende 40 jaar!
